Τίτλος: 'Ο δρόμος από τον Leibniz ως τον Turing: Από τους
Συλλογισμούς στους Υπολογισμούς'.
Ομιλητής: Στάθης Ζάχος, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Τρίτη 23 Οκτωβρίου, 18.00-19.00, αμφιθέατρο τμήματος.
Περίληψη:
Η πορεία της αποκρυστάλλωσης των λογικών εννοιών πάνω στις οποίες βασίζονται οι υπολογιστές μέσα από τις ζωές μιας ομάδας λαμπρών νεωτεριστών, κυρίως Γερμανών και Βρετανών, που καλύπτουν μια περίοδο τριών αιώνων: των G.W. Leibniz, George Boole, Gottlob Frege, Georg Cantor, David Hilbert, Kurt Godel και Alan Turing. Κάθε ένας από αυτούς, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ενδιαφερόταν για τη φύση των ανθρώπινων συλλογισμών και ήταν αποφασισμένος να συμβάλει στην ανάπτυξη μιας βαθύτερης κατανόησης του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι εξάγουν συμπεράσματα, με λίγα λόγια, πώς χρησιμοποιούμε τη λογική. Κανείς από αυτούς, εκτός από τον Alan Turing που έζησε στη δική μας εποχή, τον 20ό αιώνα, δεν κατάλαβε πως το έργο τους θα αποτελούσε το διανοητικό πλαίσιο μέσα από το οποίο θα αναδυόταν ο ψηφιακός υπολογιστής γενικής χρήσης. Η ομιλία αυτή δίνει μια σφαιρική εικόνα της ιστορίας και υπογραμμίζει τη δύναμη των ιδεών. Θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πώς και γιατί λειτουργούν οι υπολογιστές καθώς και πώς προέκυψαν οι αλγόριθμοι που βρίσκονται μέσα τους.
Στάθης Ζάχος: Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα:
Ο Στάθης Ζάχος είναι καθηγητής στη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) και διευθυντής του Εργαστηρίου Λογικής και Επιστήμης Υπολογισμών.
Έλαβε το διδακτορικό του το 1978 από το ETHZ (Swiss Federal Institute of Technology Zurich) στα μαθηματικά και την πληροφορική. Πριν από το ΕΜΠ κατείχε θέσεις καθηγητή στα University of California Santa Barbara (UCSB) και City University of New York (CUNY). Εργάστηκε επίσης ως ερευνητής στο Massachusetts Institute of Technology (MIT).
Το ερευνητικό του έργο εκτείνεται κυρίως στην περιοχή της Θεωρητικής Πληροφορικής. Η έρευνά του σε Randomized Complexity Classes, Arthur-Merlin Games, και Interactive Proof Systems συνέβαλε καθοριστικά στην εμφάνιση νέων μεθόδων λύσης σημαντικών προβλημάτων της Θεωρητικής Πληροφορικής.
Τα τρέχοντα ερευνητικά του ενδιαφέροντα βρίσκονται στην περιοχή της Θεωρητικής Πληροφορικής και ειδικότερα στις υποπεριοχές της Δομικής και Υπολογιστικής Πολυπλοκότητας και της Θεωρίας Αλγορίθμων.
Έχει (συν)διοργανώσει πολλά διεθνή συνέδρια (STOC, ICALP, CiE, PLS, ASL, ACAC, NYCAC) και έχει δώσει πολλές ομιλίες σε πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Στο ΕΜΠ διδάσκει για περισσότερα από 20 χρόνια, πολλά προπτυχιακά μαθήματα (π.χ., Προγραμματισμός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, Αλγόριθμοι και Πολυπλοκότητα, Υπολογισιμότητα και Πολυπλοκότητα, Στοιχεία Θεωρίας Αριθμών και Εφαρμογές στην Κρυπτογραφία, Αυτόματα και Τυπικές Γραμματικές) αλλά και μεταπτυχιακά (π.χ., Παράλληλοι Αλγόριθμοι και Πολυπλοκότητα, Προχωρημένες Δομές Δεδομένων, Υπολογιστική Γεωμετρία, Κρυπτογραφία και Πολυπλοκότητα, Προσεγγιστικοί Αλγόριθμοι, Αλγοριθμική Θεωρία Παιγνίων).
Έχει επιβλέψει περισσότερα από 20 διδακτορικά και περισσότερα από 50 Masters και διπλωματικές εργασίες. Πολλοί από τους φοιτητές του έχουν καταλάβει θέσεις σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα σε όλο τον κόσμο.